XIV RUTA DO COCIDO 2025

 O día : 01/12/2024

ABRIMOS INSCRIPCIONS

O primeiro en apuntarse tera un agasallo do club

Clik PARA FACER A INSCRIPCION

XIV RUTA DO COCIDO 2025

 UN ANO  MAIS E XA VAN 14 EDICIONS ,A FESTA DO BTT DA ALTA LIMIA ESTA EN MARCHA.

TRANQUILOS QUE  MAIS CHOIVA QUE O ANO PASADO E IMPOSIBLE QUE CAIA.

 SERA O DIA 12 DE  XANEIRO , COMO SEMPRE DUAS DISTANCIAS  (ISTE ANO MAIS LEBADEIRAS QUE EN OUTRAS EDICIONS)

RUTA CORTA : SOBRE 36KMS 700 METROS DE ACUMULADO AVITUALLAMENTO NO KM 16 MAIS ALGUN MAIS SORPRESA.

RUTA LARGA: 44 KMS .E SOBRE 900 DE ACUMULADO  FARA UN BUCLE CA CORTA DE UNS 8 KMS

A SALLIDA SERA AS 9:30 DA MAÑAN DE TRASMIRAS, NON FALTARA O CHOCOLATE CON BICA, LICOR E UN PEQUENO AGASALLO PARA CADA PARTICIPANTE.

PARA OS QUE QUEIRADES SEGUIR CA FESTA , POIS  TEREMOS A  OPCION DE APUNTARDE CON COMIDA (MAXIMO 100 BIKERS)

 O MENU COCIDO COMO SEMPRE NO RESTARURANTE ""CESAR DE VILADERREY"""

PRECIOS SIN COMIDA 15 EUROS

CON COMIDA 32 EUROS

O DIA 1 DE DICIEMBRE ABRIMOS INSCRIPCIONS

Ruta do magosto 2024

 

RUTA MAGOSTO BTTNOCELO 2024

 

Domingo, 10 de Novembro de 2024

 

Xa había ganas dunha rutiña “oficial” do clube, unha ruta desas que non se pode perder onde, primeiro se anda na bici e logo, se vai a papar… Desta vez era xa a clásica Ruta do Magosto. Unha ruta onde aproveitamos para testear novos camiños e sendeiros para a Ruta do Cocido que xa está en marcha.

As 8.30 da maña quedamos na sede do clube  Bar Parque en Trasmiras para tomar café e logo poñer rumbo ó monte. O día amenceu con neboa e caianunha gotas pero ainda así 15 bikersalí nos plantamos para rutear e disfrutar do noso vicio favorito. As previsións decían que sobre as 10 da maña pararía de orballar, asique alá fomos…

Os primeiros metros polas calles de Trasmiras dirección Seixas entre as carballeiras que tanto nos gustan. Ainda que non facía  frío decidimos meternos de cabeza nun cortafogos deses que fan sair o corazón pola boca, para entrar en materia. As risas que levabamos fóronse convertindo en caras encarnadas e cheas de sudor, así nada mais empezar, que se llevai facer… Chegados ó alto mentres colliamos folgos cada uncomo podía, decidimos por unanimidade que ese cortafogos non estaría presente nanosa lexendaria Ruta do Cocido, menos mal…

Continuamos dirección ó Castelo e logo hacia Penaverde para logo cruzar hacia o pobo de Atás. O tempo iba pasando pero seguía orvallando e os camiños xa se puñan pesados, tocaba resignarse e seguir. Fomos chegando a zona de Trialeras ou Single Tracks que, os mais veteranos ,xa coñecedes ben. Estan todas en perfecto estado e perfectas para disfrutar pero ainda así pode que aumentemos algún tramo mais porque sabemos que eso “mola”.

Así pasaron os kms a ritmo de orballo e de barro pero sen perder o sorriso, todos xuntos en pelotón. Inda houbo que solventar algún pinchazo e tamén houbo quen fixo algún invertido pero sen maiores consecuencias.

O final tuvemos que acortar un pouco porque estábamos bastante mollados e o tempo corría e tiñamos gañas de chegar porque logo había que celebrar o Magosto, por suposto. Asique os últimos Single Trackspola zona de Rabal e rápidiño para Trasmiras para ducharse no Pabellón, tomar a cerveciña e poñer rumbo a Parrillada Sport de Trasmiras, o paraíso do Churrasco ben feito famoso xa dende fai anos por toda a comarca. Estaba a reventar pero a mesa dos Nocelos estaba reservada para os ciclistas. Ali unironse algún que outro mais para comer porque pola mañan decidiran  que non querían mollarse pedaleando…

Por suposto primeiros platos variados, e churrasco a fartar e chupitos e castañas,  todo amenizado polo gran Carballal que, aparte da pandeireta, agoraxa se atreve coa gaita! Asique seguro que para a Ruta do Cocido xa terá novos temas preparados.

En fin, rapaces,outro día para enmarcar, bicicleta, amigos e churrasco nun borralleiro domingo de Novembro,  que mais se pode pedir??

A Ruta do Cocido 2025 xa está en marcha!!!!

 

Vémonos no monte…

 

XVIII Xuntanza BttNocelo2024

 O Xoves 8 de agosto celebraremos a nosa tradicional Xuntanza BTT,para socios e amigos.

A salida sera dende as piscinas de Vilaseca as 8:30,pasaremos por Nocelo faremos a foto de rigor,e comenzaremos o roteiro que será mais ou menos como a ruta do cocido de xaneiro,ainda que habera algunha modificación.

Mais ou menos sobre uns 50kms e 1000m de acumulado positivo.A hora prebista de chegada e sobre a 13:00h .Daremonos un baño nas piscinas tomaremos unhas cervezas,para as 14 :30 h acercarnos ata o Bar de Nocelo donde a nosa amiga Rosa nos preparara un bo xantar ,non faltaran os caldeiros de calimocho,as plazas son limitadas.

III Ruta Xinzo & ARegua (Portugal)

 

III RUTA DO CORGO, A REGUA 2024 BTTNOCELO

 

Sábado, 8.06.2024

 

Chegou o gran día! Unha das rutas oficiales do clube xa estaba aquí, a mais larga, a mais bonita, a mais esperada por todos… A Ruta do Corgo que, como xa sabedes transcurre pola vía do tren con destino A Regua… Salida dende Xinzo, con parada en Verín e continuación ata o país veciño donde se topan os avituallamentos mais importantes…

Xa facía un ano dende a anterior edición e o número de participantes chegou desta vez os 20. E que todo son boas palabras para definila e cada vez mais xente quere vivir a experiencia… Aunque a dificultade non é moita compre algo de forma física para facela en condicións, xa que son 160km dende Xinzo e 120 dende Verin con 1000mts e 600 mts de desnivel respectivamente…

Pois as 7.00 da mañan en punto saída dende o bar Mundial de Xinzo cas mochilas ben cargadas de provisións e de ánimos. O calor da semana anterior deu paso a un fin de semana de amenaza de tormenta e o venres pola noite xa lle deu duro. Non había que facerlle, xa estaba todo organizado e a Ruta estaba en marcha. Pintaba bastante mal, as nubes ameazantes deixaban caer unha orballeira que nos acompañou na saída pero sen mais… case se agradecía o fresco, temperatura sobre os 18 grados, perfecta para o btt…

Decir tamén que un dos nosos socios mais Pro, decidiu a última hora probar con esto do “Gravel” que tan de moda está e apareceu ca bici de paseo da súa nai, moi gravel non parecía pero para transportar os víveres era perfecta porque dispuña de cesta e de portabultos, en fin, a ver como chega o final…

Primeira subida ata Baldriz para logo baixar ata Verín, a metade do acumulado xa quedou atrás. En Verín incorporáronse ó grupo os que faltaban e dirección fronteira pola Ecovía onde quitamos as primeiras fotos todos xuntos… Xa no país veciño, empezaron a entrar as présas por chegar ó primeiro avituallamento “natural” a base de cereixas da Freguesía de Chaves (localizadas xa de anos anteriores). Pero había suficiente para todos, fresquiñas polo rocío estaban boísimas. E así continuamos ata atravesar por Chaves ó longo do río para coller a entrada da Ruta do Corgo que xa non deixariamos ata chegar a Cais da Regua… Outra paradiña na “frutería” para repoñer forzas e sen prisa pero sin pausa fomos indo, o ceo seguía ameazante pero a temperatura era perfecta e non chovía, de momento… Pouco a pouco pasamos Vidago e encaramos a subida o Apeadeiro de Loivos, ainda que cun desnivel máximo dun 5 por cento vai bordeando o monte e fomos entrando en calor xa que o ritmo que levabamos era bastante rápido. Chegados a este punto non quedaba mais que disfrutar das vistas, tomar uns geles e continuar ata Pedras Salgadas, había que almorzar! Chegamos nun plis plás ó noso bar de referencia e alí abrimos as mochilas e puxémonos a almorzar coma a xente, nas rutas largas non pode faltar a comida nin a bebida. Chourizo, salchichón, xamón e pan e por suposto, cervexa e panachés, eso sí, con tranquilidad, chegaba o tempo. A todo esto o amigo Samuel ca sua Moma de paseo xa empezaba a dar que falar, traía un ritmo endiablado e xa estábamos todos mais que sorprendidos do rendimento da gravel improvisada…

O ceo seguía ameazante pero nós ó noso, puxemos ritmo a seguinte parada; Vilapouca de Aguiar, no seguinte avituallamento, había que hidratarse claro. Alguns decidiron neste momento quedarse atrás para, facer festa por sua conta, e o grupo dividiuse. Non pasa nada, en Vilapouca xa nos xuntamos… Os primeiros  chegaron xustiños o bar antes de caer o gran chaparrón que pillou os demais atrás. Cando chegaron viñan coma pingos, anque eles insistían en que viñan sudando… pois vale. Aquí xa tuvemos que relaxarnos porque estaban caíndo chuzos de punta! A temperatura tamén baixou de repente e case que facía frío, empezaban a rondar ideas de abandono… Nun alarde de valentía decidimos continuar, estábamos estreando chubasqueiros novos que eran Full Waterproff, que nos podía pasar?? Un par de kms mais adiante non houbo mais remedio que parar no seguinte bar, agora sí que chovía, algún incluso tuvo que nadar para cruzar polo paso de peóns!

Cando parecía que quería escampar, arrancamos, facía frío e estábamos mollados asique os seguintes kms fomos en pelotón para cortarnos o aire e non pasar tanto frío. Pouco a pouco deixou de chover e chegamos a Vilareal, xa non quedaba nada, empezábamos a baixar e a temperatura empezaba a subir, xa collemos temperatura outra vez, perfecto! Ultimo avituallamento e os últimos kms para chegar a meta, hidratación, fotos e lume. Nos últimos kms picaba cara abaixo e a xente entroulles a présa outra vez, supoño que non querían coller frío e foi case unha contrareloj, lume e mais lume para desentumecer os músculos, case non deu tempo de disfrutar das espectaculares vistas dos viñedos e das pontes impresionantes que por alí hai… O fondo xa se vía a liña de meta e eso da moito ánimo. Entramos en Cais da Regua, cansados, contentos e secos! Anque parecía difícil, incrible ruta un ano mais! Xa solo quedaba foto de familia na ponte e asearnos no río ó estilo indio para ir a cear. Algun inda se deu un bo chapuzón, traía moita gana de mollarse… Mención especial para Samu que terminou a ruta na “gravel” improvisada sen ningún percance e dando lume do bo, en fin, a bici non o é todo, fan falta mais cousas…

Cena no Restaurante Moleiro a base de churrasco e bacallau e xa non quedaba máis que charlar e contar as anécdotas do día, un día para rir, un día para disfrutar, un día para volver a repetir, para eso estamos aquí non??

As 11.00 da noite xa tiñamos o transporte esperando, solo quedaba desmontar as bicis e intentar mételas no bus da mellor maneira posible. Dar as gracias a Carlos de Autocares Calahorra polo servicio prestado e, sobre todo pola paciencia a hora de transportarnos a nos e as bicis. Na viaxe de volta as forzas xa flaqueaban pero gracias o amigo Nando, non nos quedamos durmidos, había que acompañar o conductor e facerlle o camiño mais ameno. Os Nocelos sempre pensando nos demais…

Ata aquí amigos, remata outra ruta das que nos gustan, das que fan afición, das que unen mais ainda se cabe a un grupo de loucos pola bici que un día fomos tropezando uns con outros ata formar esta gran familia… Larga vida BttNocelo!!!

Vémonos no monte…